Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Let's do it Γιαννιτσοχώρι!!!





"LET'S DO IT GREECE" 2015



«Κτίζοντας τον εθελοντισμό στα σχολεία»




Η εταιρεία «Κτιριακές Yποδομές ΑΕ» [ΚτΥπ], εθνικός υποστηρικτής στην εκστρατεία Let’s do it Greece 2015, κάλεσε  όλα τα σχολεία της χώρας  να συμμετάσχουν στην «Εβδομάδα Εθελοντισμού».

To Δημοτικό Σχολείο Γιαννιτσοχωρίου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και η αυλή του σχολείου μας γέμισε ΧΡΩΜΑΤΑ & ΑΡΩΜΑΤΑ!!!


Η συγκεκριμένη δράση η οποία διοργανώνεται για τέταρτη χρονιά στη χώρα μας και έχει υιοθετηθεί από εκατοντάδες εθελοντικές ομάδες, περιβαλλοντικές οργανώσεις, σχολεία και φορείς σε όλη την Ελλάδα, γίνεται με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας .Με απώτερο στόχο την ευαισθητοποίηση της μαθητικής-εκπαιδευτικής κοινότητας για την προστασία του περιβάλλοντος, τα σχολεία που θα συμμετάσχουν στη δράση θα καθαρίσουν, θα εξωραΐσουν και θα αναδείξουν την αισθητική των σχολείων τους σε κάθε γωνιά της χώρας.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Καλλιεργώντας τη Φιλαναγνωσία στα παιδιά



Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

 



 Δασκάλα -
Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης



Το διάβασμα είναι ένας τρόπος να εξερευνήσουμε ένα άλλο σύμπαν πέρα από την πραγματικότητα, να δραπετεύσουμε από αυτήν, να πάμε να «συναντήσουμε τη ζωή»  ή να συγκροτήσουμε το «πρώτο αποθεματικό των ονείρων μας».

Πώς μπορούμε, όμως, να δώσουμε στα παιδιά την όρεξη για διάβασμα, ώστε να παίρνουν απόλαυση από αυτό; 

Ενδεικτικά προτείνονται 10  δράσεις για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας στα παιδιά:
  1. Διοργάνωση αγώνων  φιλαναγνωσίας  στο πλαίσιο ενός σχολείου
  2. Δημιουργία «κοινοτήτων αναγνωστών» σε ένα σχολείο (καθορισμός συγκεκριμένης ημέρας και ώρας ανάγνωσης, ανάγνωση στην τάξη, συζήτηση)
  3. Αξιοποίηση λογοτεχνών ή αφηγητών για μικρούς μαθητές στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας
  4. Εικαστική  ή  ψηφιακή έκθεση έργων
  5. Γιορτή παιδικής λογοτεχνίας ή ποίησης  με απαγγελίες
  6. Δημιουργία ποιήματος, κινηματογραφικής ταινίας, αφίσας, άλμπουμ και συγγραφή διηγήματος
  7. Μελοποίηση  ποίησης
  8. Ανάπτυξη δρώμενων (θεατρικές παραστάσεις, γιορτές, χορωδίες )
  9. Διοργάνωση ημερίδων για επιμέρους θέματα του έργου των λογοτεχνών με ομιλίες μαθητών
  10. Δημιουργία λεξικού λογοτεχνικών  όρων

Κλείνοντας, αξίζει να διαβάσουμε τον « Ύμνο του Βιβλίου» από τον σπουδαίο μας παραμυθά  Ευγένιο Τριβιζά:


Πες μου κάτι, τι αξίζει πιο πολύ από φλουριά;
Πες μου κάτι, τι χαρίζει γέλιο, κέφι και χαρά;

Έλα, πες μου τι γεμίζει παρηγόρια την καρδιά;
Έλα, πες μου, τι σκορπίζει την πιο μαύρη συννεφιά;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει και δακρύζω,
Που με κάνει να γελάω, που με κάνει να ελπίζω;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει να γιορτάζω,
Που με κάνει να πετάω, στα ουράνια να καλπάζω;

Ένα βιβλίο! Ένα βιβλίο!

Ένα βιβλίο που μαγεύει, όνειρα στο νου φυτεύει
Και στο ταξίδι της ζωής, πιστά μας συντροφεύει!

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Βραβείο Ποίησης



ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα «Ελλάδα, χώρα ηρωική και όμορφη» που διοργανώθηκε από τον Πανηπειρωτικό Σύλλογο Πατρών, πήρε ο μαθητής του Γυμνασίου Πεταλιδίου, Ιωάννης Καραγγελής (του Νικολάου και της Καλλιόπης).
Το ποίημα αφορούσε την ηρωική πορεία της χώρας στους ιστορικούς χρόνους και ξεχώρισε ανάμεσα στα άλλα για τη λιτότητα, τη χάρη στην εκφραστικότητα και τις ιστορικές του αναφορές. Το σχολείο έδωσε πολλά συγχαρητήρια στο μαθητή, γιατί απέδειξε περίτρανα ότι τα επαρχιακά σχολεία σηκώνουν πολύ ψηλά τη σημαία της δημόσιας εκπαίδευσης.

Το ποίημα του μαθητή Ιωάννη Καραγγελή, το οποίο απέσπασε το 1ο βραβείο, είναι το παρακάτω:


"Γαλάζιο της θάλασσας
άμμος λευκή
 ξωκλήσι μονάχο
πάνω σε κορφή.

Λιθόστρωτοι δρόμοι
μονοπάτια στενά
 πέτρινα σπίτια
 σε όμορφα χωριά.

Του Ομήρου η μούσα
όλους καλεί
την Ελένη να φέρουν
 απ’ την ξένη γη.

Ακρόπολη, Παρθενώνας
αρχαίοι ναοί
της Ολυμπίας το στάδιο,
στεφάνι φορεί.

Ολοι οι Ελληνες
με μια ψυχή
τους Τούρκους διώχνουν
 απ΄ την ιερή γη.

Στης Πίνδου πάνω
τα ψηλά βουνά
πολεμούν σαν λιοντάρια
για τη λευτεριά.

Ελλάδα, χώρα
όμορφη και ηρωική
καρδιά γενναία
 γλώσσα ποιητική.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα...



  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή. 
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε παρακολουθούσα και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κρεμάς τη ζωγραφιά μου στο ψυγείο και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω την επόμενη.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ακόμα κι όταν ήσουν θυμωμένη με συμβούλευσες ήρεμα και απλά για να καταλάβω το γιατί και έτσι έμαθα ότι ο διάλογος και η επικοινωνία είναι σημαντικά, ακόμα κι όταν τα πράγματα είναι δύσκολα.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις φαγητό για κάποιο φίλο που ήταν άρρωστος και έμαθα ότι όλοι μας πρέπει να νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις το σπίτι και όσους ζούμε σε αυτό και έμαθα ότι πρέπει να εκτιμάμε ό,τι μας προσφέρεται.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις ένα αδέσποτο γατάκι και έμαθα ότι είναι καλό να είσαι ευγενικός με τα ζώα.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ένιωσα ότι νοιαζόσουν και ήθελα να γίνω ακόμα καλύτερος.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κλαις και έμαθα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πληγώνουν, αλλά έχεις δικαίωμα να είσαι στεναχωρημένος.
  • Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες, ακόμα και όταν οι καταστάσεις ήταν δύσκολες και έμαθα ότι πρέπει να είμαι υπεύθυνο άτομο. 

Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Γιατί δεν πρέπει να φωνάζουμε στα παιδιά




Γράφει η Καραγγελή Κυριακή – Μαρία

Δασκάλα -
Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ειδικής Εκπαίδευσης
 

Γιατί δεν πρέπει να φωνάζουμε στα παιδιά


Πολλές φορές τα παιδιά με τη συμπεριφορά τους δοκιμάζουν τις αντοχές των  γονιών  και των δασκάλων τους εξαντλώντας την υπομονή τους.
Οι περισσότεροι καταφεύγουμε στις φωνές καθώς φαίνεται πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνουμε τα άτακτα ή ανυπάκουα παιδιά  να πειθαρχήσουν. Αν το παιδί κάνει κάποια αταξία κι εμείς του βάλουμε τις φωνές, το πιο πιθανό είναι να σταματήσει αυτό που κάνει. Δεν θα σταματήσει επειδή κατάλαβε το λάθος του, αλλά θα σταματήσει επειδή τρόμαξε από τις φωνές και τον θυμό μας.
Επιπλέον, αν φωνάζουμε συνεχώς με θυμό στο παιδί τότε του δημιουργούμε συναισθήματα ανασφάλειας.Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μια οικογένεια όπου οι γονείς χρησιμοποιούν τις φωνές σαν μέσο πειθαρχίας ή φωνάζουν μεταξύ τους, μαθαίνουν και αυτά να φωνάζουν. Γι' αυτό μην εκπλαγείτε αν την επόμενη φορά που βάλετε τις φωνές στο παιδί σας, ουρλιάξει κι εκείνο θυμωμένο εναντίον σας.
Κάθε φορά που το μικρό σας κάνει κάποια αταξία, ή δεν σας ακούει προσπαθήστε, όσο μπορείτε, να παραμείνετε ήρεμοι. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και σκεφτείτε την στρατηγική σας. Ένα αυστηρό και ξεκάθαρο όχι, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από τα ουρλιαχτά. Πλησιάστε το παιδί σας, κατεβείτε στο επίπεδο του και πείτε του αυτό που θέλετε. Εξηγήστε του το λάθος του και επαινέστε το, όταν αρχίσει να συμπεριφέρεται σωστά. Όσο δύσκολο κι αν είναι, προσπαθήστε να αποφύγετε τις φωνές και μακροπρόθεσμα θα δείτε πως μπορείτε να πειθαρχήσετε το παιδί σας και χωρίς αυτές.
Ακολουθεί ένα εξαιρετικό κείμενο της Κατερίνας Μάλλιου  για τον προβληματισμό όλων μας:
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…
Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…
Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…
Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…
Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…
Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…
Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ” αγαπάς πια…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…
Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…